burning, deflagration;
burn, mark caused by fire;
soot;
torrid.
Այրեցումն. այրումն. որպէս այրուք, մնացորդ իրին այրեցելոյ, եւ հետք այրման. սպի, խարան. խանձող. մոխիր, աճիւն. եւ այլն. էրուք. եանըգ. κατάκαυμα. adustio
Եւ մարմնոյ եթէ լինիցի ի մորթ նորա այրեցած հրոյ, եւ եղիցի ողջացեալ մորթ նորա յայրեցածէ անտի, եւ լինիցի տեղի այրեցածին փայլուն։ Արած բորոտութեան է ընդ այրեցածին բորբոքեալ։ Սպի այրեցածոյն է։ Դրոշմ այրեցածոյն է. (Ղեւտ. ԺԳ. 24=28։)
Այրեսցեն զերինջն. եւ առցէ քահանայն փայտ եղեւնեայ եւ զոպա եւ կարմիր, եւ արկցեն ի մէջ այրեցածի երնջուն. (Թուոց. ԺԹ. 5։)
Որ ունին զօրինակ յայտնութեան զմերկութիւն այրեցածին. (Ագաթ.։)
Յօրինել շինել զամենայն զգերութիւնս յաւերածոյն եւ այրեցածոյն. (Բուզ. ՟Դ. 24։)
Կամ մուր. իս. πρόσκαυμα. adustio.
Ամենայն դէմք, կամ երեսք ամենեցուն իբրեւ զայրեցած պուտան. (Յովէլ. ՟Բ. 6։ Նաւ. ՟Բ. 10։)
Ծուխն այրեցածոյն ելեալ մածեալ զնոքօք. (Ագաթ. (որք հային եւ ի ա. նշ)։)
ԱՅՐԵՑԱԾ, ի. իբր գ. ռմկ. այրեցած գօտի. կոչի եւ ԱՅՐԵՑԵԱԼ կամ ԱՅՐԵՑԱԿԱՆ ԳՕՏԻ. Տապագին գօտի երկնից ընդ հասարակածիւ. καπυρά. (ζώνἡ) torrida (zona). մինթագաի մահրուքէ.
Չափեցին յայրեցածէն մինչեւ ցքիմեռոն։ Ի վերայ այրեցածին բերին կենդանատեսակքն. (Խոր. ՟Ա. 29. եւ Խոր. աշխարհ։)
Ի վերայ այրեցածին ասին երկոտասան աստեղատունքն. (Շիր.։)
Իսկ ԱՅՐԵՑԱԾ. ա. է այրեցեալ. էրած. եանմըշ.
Զմարմինն այրեցած. (Նոննոս.։)